ถ้าพูดถึงวันหยุดสุดสัปดาห์แล้วนั้น ทุกคนก็คงจะนึกถึงเรื่องการนอนตื่นสายหรือการทำกิจกรรมต่างๆ เช่น นอนดูหนัง ฟังเพลง ไปเที่ยว
หรือถ้าใครขี้เกียจหน่อยก็คงจะนอนอยู่ที่ห้องเฉยๆ โดยที่ไม่ได้ทำอะไรอย่างอื่นเลย ลูคัสเองก็ใช้ชีวิตวนลูปกับกิจกรรมเหล่านี้ในทุกๆ วันหยุดเป็นประจำ แต่วันนี้มันต่างออกไปนิดหน่อย
“คัสมองหน้าน้องสิวะ! อย่าเกร็ง!”
นิดหน่อยก็แย่..
Pairing : Lucas x fem! Mark
warning! น้องมาร์ค, เตนล์เป็นผู้หญิงนะคะ
Note : มินอา = มาร์ค
เฌอแตม = เตนล์
ในห้องคอนโดหรูใจกลางเมืองยังคงมีหนึ่งร่างที่นอนหลับสบายอยู่บนเตียงในเวลาแปดโมงเช้าแบบนี้ เพราะวันนี้เป็นวันเสาร์ทำให้เขาไม่ต้องตื่นแต่เช้าเพื่อเตรียมตัวไปเรียน วันหยุดแบบนี้เหมาะแก่การนอนโง่ๆ อยู่บนเตียงมากกว่าจะทำอะไรทั้งนั้น แน่ล่ะ อากาศประเทศไทยในช่วงนี้ไม่เหมาะแก่การจะไปเที่ยวที่ไหนทั้งนั้น ถ้าจะให้เขาไปเดินเล่นที่ห้างนะสู้นอนอยู่ห้องยังจะดีเสียกว่า
อุณหภูมิจากเครื่องปรับอากาศ เตียงนอนนุ่มๆ หมอนและผ้าห่ม เขาไม่อยากจะงัดตัวเองออกจากสิ่งเหล่านี้เลยแม้แต่น้อย และนี่คือวันเสาร์เขากะไว้ว่าจะตื่นสักสิบเอ็ดโมงถ้าไม่มีงานด่วนน่ะนะ
Rrrrrr...
เสียงเรียกเข้าที่เป็นเพลงที่ชอบดูน่ารำคาญไปเลยเมื่อมันมารบกวนการนอนของเขา ลูคัสเอื้อมมือสะเปะสะปะไปควานหาโทรศัพท์มือถือที่ยังคงแผดเสียงไม่เลิก เมื่อมือสัมผัสกับสิ่งที่ตามหาเขาก็กดรับสายโดยที่ไม่ได้มองชื่อคนที่โทรมาแม้แต่น้อย
"ฮัลโหล.."
น้ำเสียงงัวเงียที่เปล่งออกมาบ่งบอกได้เป็นอย่างดีว่าผู้พูดน่าจะยังไม่ตื่นดีเสียด้วยซ้ำ หวังว่าคนที่โทรมารบกวนเวลานอนของเขาจะรู้สึกผิดขึ้นมาบ้างนะ
("เพิ่งตื่นเหรอวะคัส โทษทีแต่ว่ามีเรื่องให้ช่วยหน่อย")
ประมวลผลสักพักเขาจึงรู้ว่าคนที่โทรมากวนในเวลานี้คือพี่จอห์นนี่ รุ่นพี่ที่สนิทตั้งแต่มอปลายและยังเป็นแฟนหนุ่มของพี่สาวเขาอีกด้วย
"อ่าครับ ว่าไงพี่"
("รีบไปอาบน้ำแต่งตัวแล้วมาที่สตูพี่ มาถ่ายแทนนายแบบวันนี้หน่อย เร็วๆ นะคัสอย่าช้า")
"ครับพี่จอ— เห้ยๆ เดี๋ยวพี่เดี๋ยวๆๆ"
ตื่นเต็มตา.. จะบ้าหรือไงเขาไม่เคยถ่ายแบบมาก่อนนะเว้ยจะให้ไปแทนกันแบบนี้ได้ยังไงกัน พี่มันก็น่าจะรู้มั้ยว่าเขาน่ะทำพวกนี้ไม่รอดหรอก
("อะไรของเอ็งวะคัส รีบไปอาบแต่งตัวไป๊")
"แต่พี่จอห์น ผมไม่เคยถ่ายแบบไปแทนแบบนี้กองพี่พังแหง พี่ไปหานายแบบคนอื่นเหอะ"
เป็นเรื่องจริงที่เขาไม่เคยทำงานถ่ายแบบมาก่อน สู้ให้เขาไปช่วยงานในกองน่าจะไปรอดกว่าอีก
("คือวันนี้นายแบบที่จะมาถ่ายงานกับพี่เขาป่วยหนักเข้าโรงบาลมาถ่ายไม่ได้ แล้วจะให้ไปดีลกับนายแบบคนอื่นให้มาวันนี้คงไม่ได้แน่ เอ็งช่วยมาถ่ายแทนหน่อยดิ นะคัสนะ อยู่ใกล้แค่นี้เอง")
แหน่ะ ที่งี้ล่ะเสียงอ่อนเชียว ตอนแรกยังไล่เขาไปอาบน้ำอย่างกับไล่หมา โถ่
"พี่.. แต่ว่าผม—"
("คัสสสสสส ช่วยพี่หน่อยๆ นางแบบคนนี้ไม่มีคิวว่างให้ทางเราแล้วนะเว้ย อีกอย่างนะแม่เอ็งก็ชอบน้องนางแบบคนนี้มากๆ ถ้าไม่ได้น้องไปขึ้นปกเดือนหน้า พี่อ่ะซวยแน่")
"คือมันแบบว่า เอ่อ.."
จนได้.. มีแม่เขาเข้ามาเอี่ยวจนได้ งานวันนี้ก็คงจะเป็นนิตยสารของบ้านลูคัสแน่นอนอย่างไม่ต้องสงสัย ถึงธุรกิจบ้านเขาจะทำเกี่ยวกับด้านนี้แต่ลูคัสก็ไม่ชอบมันซะเท่าไหร่ ไม่ใช่ทางของเขาสักนิด
("โอ้ยยยยย ลีลา! ไอ้คัสแกรีบอาบน้ำแล้วมาที่สตูจอห์นเดี๋ยวนี้! ให้เวลา 20 นาที ห้ามเลทคอนโดแกอยู่ใกล้แค่นี้ อ่อ ถ้าไม่มาฉันจะบอกม๊าให้หักเงินแก ลุกไปอาบน้ำ!")
"เดี๋ยวดิพี่แตม—"
สายตัดไปแล้วและลูคัสก็คิดว่าพี่สาวของเขาเนี้ยถ้าไปแข่งโชว์มีก็คงจะไปรอดพอตัว รัวมาซะ แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะมานั่งเอื่อยเฉื่อยอยู่แบบนี้ เขาต้องรีบทำเวลาไม่งั้นยัยยักษ์จิ๋วนั้นได้เฉือดเขาแน่ เหอๆ
ลูคัสใช้เวลาอาบน้ำและแต่งตัวด้วยความรีบสุดชีวิต เสื้อผ้าหยิบตัวไหนได้ก็ใส่ตัวนั้นผมเผ้าก็หวีอย่างลวกๆ เขาไม่มีเวลาเซ็ตมันแล้ว ตอนนี้ลูคัสมาถึงสตูของจอห์นนี่อย่างปลอดภัยแต่สภาพนี่บอกเลยว่าดูไม่จืด ผมที่ไม่ได้หวีอย่างดีนั้นรุงรังเพราะเขานั้นนั่งวินมอไซต์แถวคอนโดมา ถ้าเจ้แตมเห็นสภาพเขานะมีหูช—
"ไอ้คัส! นี่แกอาบน้ำมาป่ะเนี้ยย ทำไมผมรุงรังขนาดนี้ห๊ะ!"
นั่นไง ความชิบหายมาเยือนแล้วไอ้คัส โดยที่ยังไม่ทันจะได้หันไปมองอย่างเต็มตา เขาก็ได้รับแรงบิดที่แขนและแรงดึงที่ผมโดยฝีมือพี่สาวที่เดินเร็วๆ เข้ามาหาเขาด้วยแรงที่ไม่เบานัก
"โอ้ยยย เจ้แตมม อย่าหยิกๆๆ ผมอาบมาแล้ว!"
เฌอแตมทำจมูกฟุดฟิดเพื่อพิสูจน์คำพูดของน้องชายของเธอ โอเค มีกลิ่นสบู่กับกลิ่น Giorgio Armari Mania น้ำหอมที่เธอซื้อให้เป็นของขวัญวันเกิดเมื่อตอนต้นปีที่ผ่านมา
"เออๆ เชื่อแล้วว่าอาบมา แต่สภาพหัวนี่น่าเกลียดมากทำไมไม่หวีผม"
ไม่พูดเปล่าแต่มือของเธอก็เอื้อมขึ้นมาหมายจะดึงผมของลูคัสด้วย แต่เขาไวกว่าจับมือของพี่สาวไว้ได้ทัน
"อ่ะๆ หยุดเลยครับห้ามดึง แล้วผมก็มาทันเวลาด้วยนะอย่าลืม"
ลูคัสส่งยิ้มทะเล้นใส่พี่สาวตบท้ายคำพูดจนเธอต้องทำหน้าเมื่อยใส่เขา
"ย่ะ ไปๆ ไปให้พี่เขาแต่งหน้าแต่งตัว วันนี้แกต้องหล่อนะไอ้น้องชาย นางแบบวันนี้เนี้ยขวัญใจม๊าเลยน้า ถึงจะไม่ใช่ปกคู่กับน้องเจมส์อย่างที่ดีลกันไว้แต่ถ้าเป็นกับลูกชายคุณนายเนี้ยรับรองว่าปลื้ม~"
เธอประกบมือลงข้างแก้มของลูคัสแล้วขยับส่ายไปมา น้องชายของเธอน่ะหล่อน้อยเสียเมื่อไหร่กันล่ะ ที่เลือกมาแทนวันนี้รับรองไม่โดนคนซื้อด่าแน่นอน
"ปกติผมก็หล่ออยู่แล้วป่ะเจ้ ว่าแต่นางแบบที่มาถ่ายคือใครเหรอครับ"
ในห้องพักรับรองชั้นสองของสตูแห่งนี้ ร่างเล็กที่แต่งหน้าเสร็จได้สักพักแล้วกำลังนั่งอ่านหนังสือฆ่าเวลาไปพลางๆ เธอรู้มาว่าเจมส์ที่จะมาถ่ายคู่กันวันนี้เกิดท้องเสียกะทันหันทำให้มาไม่ได้ เธอเองก็ได้ไลน์ไปให้กำลังใจและบ่นนิดหน่อยที่เขาไม่ดูแลตัวเอง พูดตามตรงเจมส์น่ะเป็นคนที่เธอสนิทด้วยมากๆ ถึงจะถูกจับเป็นคู่จิ้นกันจากซีรี่ย์ที่เล่นด้วยกัน แต่ความสัมพันธ์ของเธอกับเขาก็เป็นแค่เพื่อนสนิทกันเท่านั้น ก็หวังว่าคนที่จะมาแทนเจมส์ในวันนี้จะทำงานกับเธอได้อย่างราบรื่นเหมือนทำงานกับเพื่อน
(ก๊อกๆ)
"ขออนุญาตค่ะคุณมินอา"
อี มินอา เงยหน้าขึ้นจากหนังสือที่กำลังอ่านอยู่ก็เห็นว่าเป็นเฌอแตมที่เปิดประตูเข้ามา พี่เทย์ผู้จัดการของเธอได้แนะนำพี่เฌอแตมให้มินอาได้รู้จักแล้วว่าพี่เฌอแตมน่ะเป็นรุ่นน้องของพี่เทย์
"พี่แตมเรียกหนูว่าน้องมินเหมือนพี่เทย์ก็ได้นะคะ ไม่ต้องเรียกคุณหรอกค่ะ"
เธอส่งยิ้มตามสไตล์ไปให้กับรุ่นน้องของผู้จัดการส่วนตัวเพื่อประกอบคำพูดว่าเธอนั้นไม่ได้ซีเรียสกับเรื่องนี้แม้แต่น้อยยังไงซะก็รู้จักกันแล้วไม่จำเป็นต้องเรียกทางการขนาดนั้นก็ได้ มินอาไม่ได้เรื่องมากขนาดนั้น
"โอเคค่ะคุณ เอ้ยน้องมินอา นายแบบที่มาแทนวันนี้มาแล้วนะคะขอโทษที่ต้องให้รอไปอีกสักพักนะคะ แหะ"
เฌอแตมกลับคำพูดแทบจะทันทีที่หลุดเรียกว่าคุณออกไป ก็น้องมินอาน่ะทำหน้างอแงใส่เธอใหญ่เลย ฮื่อ น่ารักจังเลยน้า TT
"อ่า ไม่เป็นไรค่ะหนูเข้าใจ มันกะทันหันนี่นาอีกอย่างมินอาไม่มีงานแล้วล่ะค่ะวันนี้"
"ดีเลยค่ะ พี่คิดว่าวันนี้น่าจะเลิกเลทกว่าที่ดีลกันไว้นะคะ นายแบบที่มาวันนี้ค่อนข้างใหม่น่ะค่ะไม่เคยถ่ายแบบมาก่อนเลย เป็นน้องชายของพี่เอง.. ยังไงก็ฝากด้วยนะคะน้องมิน"
ตื่นเต้น..
ความรู้สึกเดียวของลูคัสในตอนนี้คือตื่นเต้น เขาได้ไปคุยงานคร่าวๆ กับพี่จอห์นนี่มาแล้วธีมในวันนี้คือการถ่ายแบบคู่รัก.. ชิบหายบอกเลยว่าชิบหาย
หลายๆ คนพอเห็นเขาก็คงจะคิดว่าผู้ชายคนนี้น่ะดูยังไงก็คาสโนวาตัวพ่อแน่นอน แต่ในความเป็นจริงนั้นแค่จับมือผู้หญิงคนอื่นที่ไม่ใช่แม่หรือพี่สาวของตัวเองเขายังไม่เคยเลยด้วยซ้ำ แล้วนี่ต้องมาถ่ายแบบคู่ที่ต้องใกล้ชิดกันมากๆ ด้วยแล้ววันนี้เขาน่าจะโดนด่าเยอะแหง
"อ้้าว มาพอดีเลย"
ลูคัสมองตามสายตาของจอห์นนี่ไปก็พบกับผู้หญิงตัวเล็กคนหนึ่งที่ดูคุ้นเคย อ่า.. คนนี้นี่เองเคยเห็นแต่ในทีวีที่แม่บังคับให้เขาดูด้วยกัน สวยกว่าที่คิดไว้แหะ เมื่อมายืนใกล้ๆ กันเขาก็พบว่าเธอสูงเพียงแค่หน้าอกของเขาเท่านั้นเอง
"คัส นี่น้องมินอา ส่วนนี่ลูคัสครับน้องมิน"
"สวัสดีครับ / สวัสดีค่ะ"
หลังจากที่ทักทายกันเล็กน้อยจอห์นนี่ก็ได้แจงดีเทลงานในวันนี้ให้พวกเขาทั้งสองฟัง กับมินอาที่เป็นมืออาชีพอยู่แล้วก็คงจะสบายๆ แต่กับเขาน่ะเกร็งแน่นอน ให้ตายเถอะ
หลังจากที่คุยงานกันเสร็จจอห์นนี่ก็ปล่อยให้ลูคัสกับมินอาคุยกันรอไปพลางๆ ในขณะที่เขาไปเช็คความเรียบร้อยครั้งสุดท้ายก่อนเริ่มถ่ายจริง
"คุณลูคัสคะ"
ลูคัสที่ยืนหันซ้ายทีขวาทีอย่างทำอะไรไม่ถูกและไม่รู้จะเริ่มคุยกับผู้หญิงตรงหน้ายังไงดีถึงกับสะดุ้งตกใจเมื่อโดนเรียก เขามองตรงไปที่เจ้าของเสียงหวานที่เรียกชื่อของเขาก็เห็นว่าเธอกำลังยิ้มและหัวเราะเขาน้อยๆ อยู่
"อ่า.. ว่าไงครับ"
"เมื่อกี้ขอโทษด้วยนะคะที่เสียมารยาทแล้วก็ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ"
เธอพูดขอโทษและผงกหัวน้อยๆ ให้เขาและยื่นมืออกมาตรงหน้า ลูคัสจึงยื่นมือออกไปจับกับมือของเธอและเขย่าเบาๆ เพียง 2-3 ครั้งแล้วจึงค่อยๆ ปล่อยมือออก
"ไม่เป็นไรครับผมไม่ได้ซีเรียสอะไร ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันครับคุณมินอา"
"โอ้ะ ไม่ต้องเรียกคุณก็ได้ค่ะ เรียกมินเฉยๆ ก็พอแล้วล่ะว่าแต่คุณลูคัสอายุเท่าไหร่เหรอคะ"
อ่า.. ถ้าจำไม่ผิดแม่เขาเคยบอกว่าเธออายุเท่ากับเขานะ
"อายุเท่ามินเลยครับเกิดปีเดียวกันผมจำได้ว่าคุณแม่เคยบอกน่ะครับ แล้วก็ถ้าจะให้ผมเรียกมินอาว่ามินเฉยๆ มินก็ต้องเรียกผมว่าลูคัสหรือไม่ก็คัสอย่างเดียวด้วยนะครับ ฮ่าๆ"
"งั้นวันนี้ก็ฝากด้วยนะคะ ถ่ายแบบครั้งแรกไม่ต้องเกร็งนะคิดซะว่ามาถ่ายรูปเล่นกับเพื่อนก็ได้ค่ะ"
พูดจบเธอก็ขำน้อยๆ แล้วส่งยิ้มกว้างจนตาปิดให้เขา อ่า.. น่ารักเป็นบ้า
การถ่ายแบบชุดแรกผ่านไปด้วยความทุลักทุเลเพียงเล็กน้อย มินอาชมว่าเขาเรียนรู้ไว แหงสิมันก็แค่โพสท่าปกติอย่างเช่น จับมือบ้าง นอนตัก ไม่หวือหวาอะไรแบบนั้นน่ะเขาไม่เกร็งหรอก แต่อันนี้สิของจริง..
ตอนนี้เขาอยู่ในเสื้อยืดสีดำและสวมทับด้วยสเวตเตอร์ลายทางสีเลือดหมูสลับเทา ส่วนมินอานั้นเป็นชุดเดรสยาวแขนกุดเปิดหลัง.. แม่งขาวชิบหาย เย็นไว้ไอ้คัส
"คัสนั่งหันหลังให้กล้องนะ ส่วนน้องมินนั่งคล่อมตักลูคัสนะครับ แล้วก็มือซ้ายจับคอนายแบบแล้วซุกคอเขาไว้ หลับตาแล้วเงยหน้าด้วยครับ ดีครับ ดีแบบนั้นล่ะ"
ให้ทายว่าจังหวะการเต้นของหัวใจของลูคัสกับเสียงรัวชัตเตอร์ของพี่จอห์นนี่อะไรถี่กว่ากัน หน้าเขาต้องตลกมากแน่ๆ ดีนะที่ต้องนั่งหันหลังไม่งั้—
"ต่อไปคัสถอดสเวตเตอร์ออกแล้วนั่งหันไปทางซ้ายหน่อย"
เวร เขารีบปรับสีหน้าให้เป็นปกติที่สุดแล้วรีบจัดท่าทางตามคำสั่งของตากล้อง เงยหน้าขึ้นไปก็สบตาเข้ากับมินอาที่กำลังยืนมองเขาอยู่ เธอยิ้มขำใส่เขาเล็กน้อย นี่หน้ากูทำหน้าเหลอหลาขนาดนั้นเลย?
"น้องมินนั่งบนขาขวาของลูคัสนะครับ ขยับเข้าไปใกล้ๆ อีกนิดครับ ดีครับแบบนั้น แล้วก็.. เอ่อขอพี่จัดท่าให้หน่อยนะครับ"
พูดจบจอห์นนี่ก็เดินเข้าไปในฉาก เขาจับมือของมินอาให้วางลงบนตำแหน่งที่ต้องการแล้วจับมือของลูคัสวางบนเอวของเธอ
เอาละ กูเกร็งขึ้นมาอีกหนึ่งระดับ
พอได้ท่าโพสที่ถูกใจแล้วจอห์นนี่ก็กลับเข้าไปประจำที่ของตัวเอง เขายกกล้องขึ้นมาเพื่อรัวชัตเตอร์อีกครั้งแต่เมื่อมองผ่านเลนส์กล้องแล้วก็ยังมีจุดที่ยังไม่พอใจของเขาอยู่นิดหน่อย
"น้องมินช่วยทำท่าเหมือนจูบแก้มซ้ายของนายแบบหน่อยครับ"
เหมือนสั่งได้จริงๆ มืออาชีพอะไรขนาดนั้นวะเขินหน่อยก็ได้โว้ยยยยย
ซีนนรกแตกสำหรับเขาผ่านไปได้ด้วยดี แล้วจอห์นนี่ก็ปล่อยพักเบรกเพื่อให้เขาทั้งสองไปเปลี่ยนชุดเพื่อถ่ายเซ็็ตต่อไป ซึ่งเป็นเซ็ตสุดท้ายของวันนี้
เขาไม่เข้าใจว่าต่อไปต้องถ่ายแนวไหนและทำไมท่อนบนของเขามันถึงไม่มีอะไรปกปิดเลยล่ะวะ ชิบหาย ชิบหาย ชิบหาย ภาวนาขออย่าให้เป็นอย่างที่เขาคิดเลยนะ แค่เมื่อกี้ก็เกร็งชิบหายแล้วโว้ย
เมื่อครบเวลาที่จอห์นนี่ได้กำหนดไว้ เขาก็เดินกลับมาที่ฉากอีกครั้งด้วยความรู้สึกเขินๆ น่าอายชะมัดต้องมาเปลือยท่อนบนโชว์ใครต่อใครก็ไม่รู้เนี้ย
หลังจากเขากลับเข้าฉากมาได้สักพักนางแบบของเขา เอ่อ มินอาก็เดินมาเข้าฉากพร้อมกับชุดที่แบบว่า..
เสื้อเชิ้ตสีขาวตัวบางที่ปลดกระดุมจนเห็นเนินอกเพียงเล็กน้อย.. เซ็กซี่ชิบ
แต่เดี๋ยวนะ
ลูคัสมองดูฉากที่เซ็ตขึ้นมาใหม่ดีๆ อีกครั้งเขาก็เห็นเตียงนาดพอดีวางอยู่ในฉาก อะไรกันฉากที่แล้วยังมีแค่เก้าอี้โง่ๆ ตัวเดียวเองอันนี้ทำไมเล่นใหญ่จังวะ มันเกินกว่าสิ่งที่เขาจินตนาการขึ้นมานิดหน่อย.. ไม่นิดแล้วว่ะ ม๊าครับช่วยคัสด้วย TT
"คัสนั่งตรงขอบเตียง น้องมินยืนตรงหว่างขาลูคัสแล้วโอบคอด้วยมือขวานะครับ ครับดี แบบนั้นคัสเงยหน้ามองน้องมิน จ้องตากันค้างไว้นะครับ"
ใกล้.. ใกล้เกินไปรู้สึกเกร็งหนักกว่าอะไรทั้งหมด เขารู้สึกว่าหัวใจเต้นรัวไม่เป็นจังหวะยามสบเข้ากับตากลมโตของเธอ ฮึ้บไว้คัสมึงทำได้
"ต่อไปน้องมินยืนบนเตียงนะครับ ส่วนลูคัสยืนพื้นข้างเตียง"
ขี่หลังเหรอวะเอ้อ ธรรมดางี้ดิดีมา—
"คัสกอดเอวน้องมินไว้ทั้งสองข้างวางเหนือสะโพกขึ้นมาหน่อยเออดี อย่าเกร็งคัส ซบอกน้องมินด้วย เอ้า ซบดิวะ!"
ชิบหายอีกแล้วโว้ยยยยยยย สั่งอะไรของมึงเนี้ยไอ้พี่จอห์นนนนน
มินอาที่มองอยู่นานรู้สึกเริ่มจะทนกับความเงอะงะของชายหนุ่มไม่ไหว เธอจึงวางมือลงบนหัวของอีกฝ่ายแล้วบังคับให้หัวของเขาซบลงมาบนอกด้วยตัวของเธอเอง
ไอ้เหี้ยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ชิบหายๆๆๆ นิ่มสัดๆ ฮื่อ ทำไงดีวะทำไงดีๆๆๆ เขาหลับตาปี๋จนได้ยินเสียงก่นด่าของพี่จอห์นนี่ที่บอกให้เขาลืมตามองกล้อง แต่ให้ตายเถอะ ไม่ไหวๆๆๆ
แต่เพราะสัมผัสบางอย่างที่เส้นผมและเสียงกระซิบแผ่วที่ข้างหูทำให้เขาเบิกตาโพลงขึ้นมาอย่างตกใจ
"บอกแล้วไงคะว่าให้คิดว่ากำลังถ่ายรูปเล่นกับเพื่อน"
มือเล็กของหญิงสาวลูบผมของเขาไปมาเบาๆ จากนั้นมินอาก็กระซิบที่ข้างหูของเขาแล้วหัวเราะปิดท้ายเบาๆ สยิวชิบ.. เรื่องที่เธอบอกนั้นน่ะลูคัสจำมันได้ดีเลยล่ะ แต่ว่านะ
เพื่อนผู้ชายที่ไหนเขาซบอกเพื่อนผู้หญิงถ่ายรูปกันล่ะวะ!!
end.
OCTOBER : สวัสดีค่ะตุลาเองนะคะ เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกที่แต่งเลย.. ภาษาการเรียบเรียงอาจจะแปล่งๆ ไปซะหน่อย ดีหรือไม่ดียังไงติชมกันในนี้ได้เลยนะคะ หรือแท็ก #octfic ก็ได้ค่ะ ขอบคุณทุกคนที่อ่านมาจนถึงบรรทัดนี้ แล้วเจอกันเรื่องหน้าค่ะ :')
